Elephants

Op weg naar Lampang; lang leve de airco!

Het is een luxeprobleem, ik weet het, maar de rest van m’n reis is mijn streven AIRCO! In zowel gesloten vervoer (bussen en treinen) als kamers. Gister was een soort van “Hell of a Day” (en zon beetje in het midden van m’n reis, toeval?).

Ochtends om half 9 verliet ik het ow zo mooie en vriendelijke guesthouse in Chiang Mai, op weg naar Lampang, slechts 100km verderop. Mijn doel: Elephant Conservation Center, een ECO center, waarbij al het geld naar de olifanten gaat i.p.v. de mensen, tevens training kamp voor Mahut (olifanten begeleiders) en opgezet door de prinses van Thailand in 1999.

Ik had de bus van half 10 naar Lampang, met airco, dus die trip was zo gek nog niet. Om een uurtje of half 1 kwam ik aan in Lampang, waar het uiteraard bloedheet was en met een 15 kilo backpack op je rug en een klein rugzakje in je arm voel je dat wel. (De ultieme uitdaging is trouwens, plassen op een hurktoilet, kleiner dan de fransen, met die 15 kilo op je rug…. Het kan!) Ik wist precies waar ik heen wilde, dus op naar het guesthouse. Domper 1: guesthouse vol! De vriendelijk Engelse dame verwees me naar een guesthouse 200meter verder op, dus vol goede moed stapte ik verder. Het guesthouse aldaar zag erop zich niet slecht uit, schoon en rustig, niks mis mee, helaas alleen een fan in de kamer, maar op dat moment had ik nog goede hoop dat dat voldoende zou zijn. Het was er verder wel heel rustig, alleen een wat ouder Thais koppel, dat me incheckte en die ik betaalde. Heb alleen even m’n tas gedropt en ben meteen weer naar buiten gerend, op weg naar die olifanten, want daar was ik al voor aan de late kant en ik had al bedacht dat 1 nacht hier meer dan voldoende zou zijn. Met m’n wandelschoenen aan leek het me wel een goed idee om naar het busstation te lopen, dus flink de pas erin en wandelen maar…. Moet je niet doen als het 40+ graden is! Gelukkig kwam er een busje voorbij en kon ik achterin even uitwaaien. Het olifanten centrum was 30km verderop en je kon er met de lokale bus komen. Ok dit moet ik even toelichten, zie voor je: een bus, helemaal volgestouwd met stoelen, een cabine vol met plaatjes van belangrijke monniken, de koning, bloemen kettingen van het nieuwe jaar, fans aan het plafond en dan die bus helemaal vol met mensen en tassen, ik had bijna het gevoel van zon Indiase bus die je in de films ziet. Je moet wat voor de olifanten over hebben, dus ben maar gewoon gaan zitten. Kleine 3 kwartier later werd me verteld dat we bij mijn halte waren, dus ik stapte vol goede moed uit. Toen de bus weg reed bleek ik op de vluchtstrook van de snelweg te staan en ik moest naar de overkant!!! Als je weinig keus hebt doe je maar wat je moet dus, dus na wat observatie van de beide rijbanen ben ik een soort van rennend aan de overkant gekomen.

Gelukkig was ik precies op tijd voor de laatste olifanten show. Show klinkt niet echt diervriendelijk, maar dit is dus een training en educatie centrum, waar ze de mensen laten zien wat olifanten allemaal kunnen, vroeger gedaan hebben en het geld wat binnen komt wordt gebruikt voor de opvang van zieke en verlaten olifanten en het trainen van Mahuts (olifanten begeleiders). Indrukwekkende beesten en zo groot als dat ze zijn hebben ze vooral ook iets heel erg liefs over zich. Ik heb m’n ogen uitgekeken en ben blij dat het ondanks de te hete reis gelukt is om er te komen.

Uiteraard moest ik ook weer terug en er was me verteld dat ik aan diezelfde snelweg moest gaan staan en dat er dan wel een bus zou komen…. Na een half uur in de brandende zon (er was een klein afdakje, maar dan kon ik de weg niet zien) waren er heel wat bussen langs gekomen, maar er stopte er geen 1, hoe hard ik ook zwaaide. Ondertussen waren er 2 mensen van het centrum even gestopt om hun ijsje te eten en hoewel ze geen Engels spraken begrepen ze dat ik naar Lampang moest. Een collega van hen reed met z’n auto langs en ze vroegen hem of ik mee kon rijden. (nu niet allemaal gaan gillen dat ik niet met vreemde mannen mee moet gaan, de situatie voelde goed, het was bloedheet en ik stond op het punt een zonnesteek op te lopen, bovendien was dit meneertje 50+ en met m’n HAVO4 zelfverdedigingscursus had ik hem met 1 zwaai neer gekregen) Ik ben dus meegereden en werd afgezet voor m’n guesthouse, dat was een grote opluchting, hij wilde geen geld, dus ik heb hem 1000x bedankt.

Die avond heb ik meerder verwoede pogingen gedaan om internet te zoeken en even naar huis te bellen, maar de stad was nog steeds wat verlaten door het nieuwe jaar, dus dat koste erg veel moeite, zo veel dat ik er even klaar mee was. Ik werd constant aangestaard alsof ik de eerste witbenige, bezwete, blondje was die ze zagen (ik zag verder ook geen andere toeristen) en das na een half uur ook niet meer leuk kan ik je vertellen. Nou goed, de lange wat gekke dag eindigde in een super restaurant waar ik lekker heb gegeten en wat gedronken, daar zaten ook de toeristen die ik de hele dag niet gezien had, dus kon ik weer even een normaal Engels babbeltje maken. De nacht in m’n fan room wil ik vergeten, vanavond heb ik weer airco!

De laatste 3 dagen in Chiang Mai heb ik rustig doorgebracht. Zaterdag naar een tempel boven op een berg en het winterpaleis van de koning geweest, samen met een Hawaiaans (?) meisje, daar was het erg mooi. Zondag, toen het hoogtepunt van het watergooien was (daar vertel ik nog wel over als ik terug ben, want dat is gewoon 1 groot bedil “feest”), heb ik een rustig dag ingelast, dat was een goede keuze! Maandag ben ik vroeg op pad gegaan op zoek naar watervallen die ik zaterdag gemist had, daar was helaas ook weer niet echt veel water, maar heerlijk om even te zitten en mensen te kijken, daarna nog naar een dorpje 9 km verderop wat bekend staat om het maken van parasolletje, ook leuk. Op de terugweg kwam ik midden in het waterfestijn terecht, dus heb m’n toevlucht in een bar gezocht, waar toevallig een man uit Bergen zat (voor de niet Noord-Hollanders, dat ligt vlak bij Alkmaar) hij woont in Thailand, dus daar ben ik maar een uurtje blijven zitten in de hoop dat het water zou afnemen. Dat laatste was helaas niet zo, maar ik ben er vrij goed doorheen gekomen. De laatste avond met een ander Amerikaans meisje en 2 vriendinnen van haar massage course wat gegeten en dat was erg gezellig. Ik heb het erg naar m’n zin gehad in Chiang Mai, ik had er zo nog een paar dagen kunnen blijven, er is nog veel meer te zien en te doen, maar ik wil de rest van Thailand ook zien en ik heb maar 3 weken

Ik ben nu voor 2 dagen in Sukhothai, de oude hoofdstad van Thailand en wil vrijdag op weg gaan naar Kanchanaburi.

4 Replies to “Op weg naar Lampang; lang leve de airco!”

  1. wederom weer heerlijk gelachen om je verhaal. Ik lees je verhalen hardop tegen peter..Het is zowat vaste prik.. Peter!! verhaal van fleur!! hahaha
    je maakt weer wat mee zeg..
    Mis je wel hoor!! enne heeeel erg.. heb nog niet gesport (schaam schaam)

    kusssss

  2. Ja, pas maar op met die “kleine dunne 50+ meneertjes”. Het zijn stiekem vast allemaal ninjas … !

    xRo

  3. Hey avontuurlijke Fleur!

    was alweer gezellig, ik lees het al.
    niet vergeten terug te komen he!

    xxx Kelvin

  4. Hoi Fleur,
    Wat een leuke verhalen allemaal. Heb je nog zon parasolletje gekocht ? Die wilde je toch zo graag. Maar wel goed afdingen hé.
    Als een echte Nederlander.
    Ik zag dat je toch naar de Bridge over the River Kwai gaat. Erg indrukwekkend bij het museum en de begraafplaats.
    Succes nog verder met reizen en pas op voor 50+ mannetjes die je graag mee willen nemen.
    Groetjes van Gusty

Leave a Reply to Barbra Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.