Onze eerste ervaring met het Zuidereiland is nog op de ferry als we door de Marlborough Sounds varen. Het zonnetje schijnt, de zee is blauw, de bergen groen, het is heerlijk om door deze half onder zee gedompelde valleien te varen. De rit van Picton naar onze eerste stop Mapua is een kleine 2 uur, de wijngaarden vliegen ons om de oren, zullen we stoppen? Reza slaapt net, we besluiten door te rijden. Onze camping naast Rabbit Island ligt aan de voet van het Abel Tasman National Park, de volgende ochtend rijden we drie kwartier naar het plaatsje Kaiteriteri waar vandaan je verschillende watertaxi’s kunt nemen naar verschillende stranden onderaan het gebergte vanwaar je Abel Tasman in zoveel km-ers en zoveel dagen wat bij je past kunt verkennen. Wij kiezen voor een Reza safe bezoek. Met de watertaxi varen we in een uurtje naar het strand Tonga, onderweg zien we zeehonden slapen op de rotsen.
Vanaf het strand maken we een wandeling van 4,5 km door de bergen en het bos, langs een waterval en over een brug naar het volgende strand, waar we weer met de watertaxi worden opgehaald. Reza vindt het wandelen niet meteen heel leuk, we proberen van alles om haar aan het lopen te krijgen; van enthousiast maken “Kijk Reza wat een mooie groene bomen, dat heet varens en zie je die mooie vogel daar in de boom…” tot overtuigen “Toen mama een klein meisje was ging ze ook altijd met oma en opa wandelen…”. We proberen ook omkopen “Als je nu lief mee loopt, krijg je straks een ijsje” en dreigen “Als je nu niet gaat lopen krijg je de hele vakantie geen ijs meer!”. Uiteindelijk zorgt een dood muisje op de weg, dat we Benno noemen, voor de nodige afleiding, we verzinnen tijdens het wandelen wel 10 verhalen over hem. We weten inmiddels dat alle wandelingen wat overtuigingskracht van ons nodig hebben om Reza te laten meelopen (met tussendoor op de schouders van Mike) maar ze doet het hartstikke goed, 4,5 km is nogal wat als je maar kleine beentjes hebt!

De volgende dag laten we Abel Tasman achter ons en rijden via de West Coast route zuidelijker. Het is wederom mooi om hier te rijden, rechts de zee, links weilanden of bergen. De dorpjes zijn wat minder, soms lijkt het alsof de tijd heeft stil gestaan sinds eind 19de eeuw toen de goudkoorts heerste, alleen zijn alle goudzoekers weggetrokken en blijven stille dorpjes met weinig gemoderniseerde huisjes en vele kapotte tractor (oud ijzer) langs de weg achter. Aan de andere kant heeft het ook wel weer zijn charme. Onderweg komen we langs de langste hangbrug van NZ (110 meter) en besluiten te stoppen en eroverheen te wandelen. Als we dat besluiten zijn we vergeten dat we allebei niet van hele grote hoogtes houden, dat herinneren we ons pas weer als we halverwege op de wiebelende brug staan die boven een klotsende rivier hangt. Aan de overkant maken we een korte wandeling, eten onze lunchbroodjes en bereiden ons voor op de weg terug via dezelfde hangbrug.

We rijden verder naar onze volgende bestemming Punakaiki. We stoppen hier omdat het tijd is om te stoppen, maar ook omdat hier de Pancake Rocks zijn die we graag willen bekijken. Wij vinden dat deze Rocks ook heel goed “De Spekkoek Rocks” hadden kunnen heten. ‘s Avonds kijken we naar de zonsondergang op het strand bij onze camping, het waait flink en er waaien grote schuimkragen over het strand, Reza heeft het super naar haar zin!!

De volgende ochtend vervolgen we onze route langs de kust naar het dorpje Hokitika, het is maar een kort ritje want we willen wat vroeger in de middag op de camping aankomen zodat Reza ook nog kan spelen. We stoppen onderweg in Greymouth, maar hier valt niets veel te beleven en we doen er alleen maar boodschappen. De camping blijkt een goede keuze, groen, ruim, netjes, mooie speeltuin en een Nederlands meisje (Fay) van 3,5 voor Reza om mee te spelen.

Het is inmiddels 23 december en zo vlak voor de kerst gaan wij richting de gletsjers. Het weer is ons erg goed gezind, al sinds Abel Tasman is het zonnig en warm, zo ook deze dag als wij koers zetten richting de Franz Josef Gletsjer. We weten inmiddels dat de gletsjers steeds slechter te bereiken zijn per voet en dat een helikopter vlucht over de gletsjers of icm met een wandeltocht over het ijs nu erg populair zijn. We twijfelen, Reza riep afgelopen week nog dat ze zo graag een keer in een helikopter wil, maar het is 180 euro p.p. (Reza gratis). Voor de lunch stoppen we op een uitkijk punt dat toevallig direct aan een heli stop ligt, we staan er nog maar net of er komt er eentje aanvliegen die zo’n beetje naast onze camper landt. Reza rent met Mike naar buiten om er naar te kijken en maakt direct weer rechts omkeer de camper terug in. “Mama, ik wil liever in een vliegtuig, een helikopter maakt te veel herrie”. Dat scheelt weer 360 euro wij nemen toch het voetpad. Het is weer een “wandelingetje” van zo’n 4 km over een grote open vlakte met vooral veel stenen (rivier bedding), omringt door hoge bergen en aan het einde een pittige klim. Het kost ons weer wat extra energy maar Reza doet het toch erg goed, het laatste stukje van de klim loopt ze tussen ons in en zingen we met z’n drieën Bob de Bouwer tot we aan de top zijn. De gletsjer ligt nog best ver van ons af, maar de ijsmassa, de rotsen, de bergen en watervallen zijn erg indrukwekkend.

We overnachten in het dropje Franz Josef en vertrekken de volgende ochtend vroeg voor een best lange tocht van 300 km over bergwegen met zigzaggen en eenbaansweg bruggen, maar de route is adembenemend. We hebben nog steeds echt veel geluk met het weer, deze dag is stralend en hoewel je zou kunnen zeggen dat het jammer is dat we veel in de auto zitten is het ook zo mooi hier te rijden in de zon ipv in de donkere wolken en regen. We zien regenwoud, bergen, veel wilde en mooi blauwe rivieren, ook weer een stukje van de zee en de prachtig groene Haast Pass met uiteindelijk het immens grote Lake Wanaka en zijn kleinere zusje (maar nog steeds groot) Lake Hawea. We stoppen regelmatig om even van het uitzicht te genieten en een foto te maken en doen er zo’n 5 uur over om bij onze camping aan Lake Hawea te komen, hier zullen we t/m eerste kerstdag blijven.

We rijden eerst nog even door naar het stadje Wanaka, mooi gelegen aan het meer, leuke winkeltjes en eet/drink plekjes. Na een rondje winkeltjes, een biertje en een ijsje zetten we koers naar onze kerstcamping. We hebben een mooi plekje onder een boom (Morgen zou het ook meer zonnig worden, dus dat is mooi) met uitzicht op het meer. Ons kerstavond diner is een lamsbiefstukje met groene asperges en maiskolf van de BBQ. Onze voor en achterburen zijn vakantie vierende kiwi’s en zij hebben de kerstverlichting aan hun caravan hangen. Samen met onze twee hangende mini papieren kerstboompjes en choco kerstballen voelt het bijna echt een beetje als kerst (ware het niet, dat Reza nog steeds graag Sinterklaasliedjes zingt en gisteren nog een kunstwerk voor de Sint heeft gemaakt 🙂 )

Morgen, eerste kerstdag wordt een auto-vrije-rust-dag, tweede kerstdag gaan we weer verder.

Merry X-Mas!!!

PS: Bedankt voor al jullie leuke reacties!!!!!

3 Replies to “Van Allemachtig Prachtig naar Gruwelijk Mooi”

  1. Hallo MIKE,FLEUR,REZA Fijne Kerstdagen daar natuurlijk 1. We hebben jullie verslagen en foto,s weer met veel plezier gelezen en gezien
    Complimenten Fleur voor je boeiende reis- verslagen,een geboren schrijfster, en samen voor de foto,s
    Hier geen witte kerst wat wil je ,Holland he.
    Maar we genieten gewoon van de kerst maar missen jullie wel hoor.
    Als jullie straks weer terug zijn kunnen we dus de vierdaagse met Reza wandelen haha
    Veel plezier weer verder gewenst en geven jullie 3 dikke kerstzoenen vanaf hier uit Alphen ad rijn XXX

  2. Er is kennelijk iets fout gegaan met een eerdere reactie van Nien. Hij staat niet in het rijtje.
    Prachtig verslag weer en heel mooie fotos! We zijn jaloers.
    Hoe is het om Kerst in de “zomer” te vieren? Hier in Alkmaar is het guur en niet wit. Maar voor morgen wordt hagel en misschien sneeuw voorspelt.
    Volgens ons zijn jullie inmiddels echte camperaars geworden. We zijn benieuwd of dat virus beklijft.
    Voor jullie fijne kerstdagen en straks een spetterend nieuwjaar.
    Ton, Nini, Frieda en Wout

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.